آیت الله مطهری در کتاب حق و باطل جملاتی به این مضمون نوشته اند ؛از کودکی همیشه این سوال برایم مطرح بود که :چرا قطار تا وقتی ایستاده است کسی به او سنگ نمی زند،اما وقتی قطار به راه افتاد سنگباران می شود؟!این معما برایم بود تا وقتی که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم،دیدم این قانون کلی زندگی ما ایرانیان است که هر کسی و هر چیزی تا وقتی که ساکن است مورد احترام است.تا ساکت است مورد تعظیم و تبجیل استاما همینکه به راه افتاد و یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش نمی کند،بلکه سنگ است که به طرف او پرتاب می شودو این نشانه ی یک جامعه مرده است!ولی یک جامعه زنده فقط برای کسانی احترام قائل است که:متکلم هستند نه ساکت ، متحرکند نه ساکن ، باخبرترند نه بی خبرتر .